&&&&&&&&&&&&&&&&&&
ကုတၱဝါေလဟီတိ ေသာဘာကရဏတၳံ ကေပၸတုံ, ယုတၱ႒ာေနသု ကပၸိတဝါေလဟိ။ ဧတၳ စ ဝဠဝါနံေယဝ ဝါလာ ကပၸိတာ, န ရထာနံ, ဝဠဝပယုတၱတၱာ ပန ရထာပိ ‘‘ကုတၱဝါလာ’’တိ ဝုတၱာ။ ( ဒီ႒ ၊၂၄၅ )
ဆရာ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ပါဠိေတာ္၌ ကုတၱဝါေလဟိ ဝါဠရေထဟိ ပါဌ္ျဖင့္
ရထားတို႔ကို ကုတၱဝါလတို႔ဟူ၍ ေဟာေတာ္မူ၏။
( ကိဥၥာပိ ကာမဥၥႏွင့္တကြတက္မူ အနက္ဝစၥ က်ိဳးဖလဝယ္ မုခ် မနစ္သက္၍ တက္ရာေသာ္ ) နိယံအရ အနက္အက်ိဳးေရာက္ေအာင္တက္ရာသည္ ( ဌပနာကိုင္ရသည္ ) ထားေနက် ပါဠိေတာ္ကိုသာ မကိုင္ရ ပါဠိ၏ အနက္ေရာက္ေအာင္ကိုင္ရသည္။
.....................................................................................................
ဝစနာဒိစတုကၠ ထုတ္ရာ၌ ပရိဟာရေဘာဂျဖစ္ထိုက္ေသာပုဒ္သည္ ဟိတ္ပုဒ္ျဖစ္ေနခ့ဲေသာ္ အဲ့ဒိ ... ဟိတ္ပုဒ္
ကို ပထမာဝိဘတ္ျပင္၍ ႀကိယာထည့္ကာ ပရိဟာရေဘာဂ လုပ္ပါေလ။
......................................................................................................
ပုစၧာဝါက်ႏွင့္ ပါတ္သက္၍ “ပုစၧာ ေစာဒနာ သေခၤပါႏွင့္ ေဟတုဝါက်တ္ ဤေလးရပ္
မွတ္အပ္ ပစၧာဝါက်တည္း”ဟု ေရွဆရာတို႔ဆိုၾကသည္ ထို႔ေၾကာင့္ ပုစၧာဝါက်ေတြ႕တိုင္း အထက္ပါေလးဝါက်ကို ရ၏ဟုဉာဏ္၌ သြင္းပါေလ။
......................................................................................................
ေသယ်ထိဒႏၲိ ၊ ေသယ်ထိဒႏၲိဟူသည္ကား ( ဧကပဒ / သဒၵပဒတၳကနိပါတ္ပုဒ္ )
ေသယ်ထိဒႏၲိ ၊ ေသယ်ထိဒံ ဣတိ-ဣမႆပဒႆ ၊ ေသယ်ထိဒံဟူေသာ ဤပုဒ္၏
( ဒြိပဒ )
......................................................................................................
သမာသ္ပုဒ္ တစ္စိတ္က ကံကိုေဟာေနေသာ္လည္း အညပုဒ္က ျပဳတတ္တ့ဲ ကတၱဳ
သတၱိမရွိလွ်င္ တတိယာဗဟုဗၺီဟိမဆိုဘဲ ဧတႆာတိ( စတုတၳီ ဆ႒ီ )ဟု ဆိုရသည္။
......................................................................................................
ဓေမၼာတိ ၊ ဓေမၼာဟူသည္ကား ( ဣတိကို ပဒတၳ ဝိပလႅာသ ၾကံ )
ဓေမၼာတိ ၊ ဓေမၼာမည္သည္ကား ( ဣတိကို နာမတၳ ၾကံ ) မစိုးရိမ္အေျဖ စာ ၁၂၅
......................................................................................................
လေမၺာကေဏၰာ ဉာသ္ေကာက္ရာ၌ ယ-အညပုဒ္အရကား ထိုမုခ်---
မွတ္အပ္ေသာ ရွည္ေသာနားရွိသူ ရ၏။ ( တဂၢဳဏသံဝိညာဏ
သမာသ္ )
ဒိႏၷသုေကၤာ ဉာသ္ေကာက္ရာ၌ ယ-အညပုဒ္အရကား ထိုမုခ်---
မွတ္အပ္ေသာမင္းျဒပ္ ရ၏ ( အတဂၢဳဏသံဝိညာဏ သမာသ္ )
မွတ္ခ်က္ ။ ။ ေပးအပ္ေသာ အခြန္ရွိေသာမင္း ရ၏ဟု မေကာက္ရ
ဤကား သမာသ္ႏွစ္ပါး၏ အထူးတည္း ။
......................................................................................................
စိ နိပါတ္အဆုံးရွိေသာ ယံကိဥိၥကား အနဝေသသပရိယာဒါနတၳ ။
နိေဒၵသနေယာ ပဋိသမ႓ိဒါနေယာ ဝါ ၌ ဝါသဒၵါသည္ ၂မ်ိဳးလုံးရလွ်င္ သမုစၥည္း
၁မ်ိဳးမ်ိဳူရလွ်င္ ဝိကပ္ ဤေနရာ၌မည္သည့္နည္းဟု သတ္မွတ္ခ်က္မရွိေသာေၾကာင့္
ဝါသဒၵတစ္လုံးျဖင့္သာေရး၍ ယင္းဝါသဒၵါကို အနိယမတၳ ဝါသဒၵါဟု မွတ္
......................................................................................................
ဣတိ သဒၵါကို ျဖစ္သင့္သမွ် အနက္ေပးပုံ
တံေခါပနာတိ ။ တံေခါပနဤသို႔ေသာ စကားလွ်င္ အပိုင္းအျခားရွိေသာ
စကားသည္ ( မရိယာဒ )
တံေခါပနဤသို႔ေသာ စကားလွ်င္ အတူရွိေသာ စကားသည္
( တုလ်ာ )
တံေခါပနဤသို႔ေသာ စကားလွ်င္ အျပားရွိေသာ စကားသည္
( ေဘဒ )
တံေခါပနဤသို႔ေသာ စကားလွ်င္ အနီးရွိေသာ စကားသည္
( သမီပ )
တံေခါပနဤသို႔ေသာ စကားလွ်င္ အစိတ္ရွိေသာ စကားသည္
( အဝယဝတၳ )
( ဝါ ) တံေခါပန ဟူေသာစကားသည္ ( ပဒတၳႆဝိပလႅာသ )
တံေခါပန ဟူေသာ အၿပီး စကားသည္ ( ပရိသမာပနတၳ )
( တစ္နည္း ) တံေခါပနာတိဝစေနန ၊ တံေခါပနဟူေသာဤစကားျဖင့္ ။
ဒႆိတံ၊ ျပအပ္ေသာ ။ ပဒတၱယံ၊ ပုဒ္သုံးခုတို႔၏ အေပါင္းသည္။
က်မ္းၫႊန္း ( စလင္းဂ႑ိ ပိ႒ကၤ ၂၆ / ၂၇ )
No comments:
Post a Comment
winnaing007.mm@gmail.com